Hola,

Het zal wel weer een tijdje geleden zijn dat ik wat heb geschreven. Heel wat gebeurd hier en moet eerlijk zeggen dat ik wel eens leukere weken achter de rug heb.

Door een ruzie tussen mijn Nederlandse baas en de Peruaanse (aangestelde) manager moesten wij heel plotseling het gebouw verlaten waar ik woonde/werkte. Ik ga verder niet te veel in op die ruzie, maar daardoor was ik mijn stage even kwijt. Diezelfde avond werd ons verteld dat we in 30 min moesten verhuizen, wat stiekem gedaan moest worden. Sinds een week of 3 misschien al 4 woon ik nu tijdelijk in een B&B. De dagen erna is er in de woonkamer en in de garage van het B&B een geïmproviseerd kantoor gebouwd, omdat ze letterlijk alles kwijt raken. Ook de helft van het personeel heeft besloten om niet deel te nemen aan de doorstart, of te werken voor de Peruaanse manager.

Ondanks de omstandigheden had ik besloten om te blijven werken voor mijn Nederlandse baas. Na een week of 3 heb ik toch besloten om mijn stage daar te beëindigen. Dit voornamelijk omdat ik gebleven was met de belofte dat ze mij op dit moment heel hard nodig hadden, en ik die weken erna vrijwel niks te doen had. Daarnaast ging het op een gegeven moment irriteren dat er dagelijks geen/slecht internet was, garage met lekkage, spamberichten van de ex-manager and so on. Ik kies lekker voor mijzelf nu, en begin maandag bij een nieuw bedrijf in Cusco J

Doordat ik in het redelijk afgelegen B&B woon/werkte zie ik de andere studenten een stuk minder. Ik woon hier nog wel samen met de andere intern (Daniela) maar ik wil hier heel graag weg. Het is te saai en dat is jammer, omdat dit juist de leukste periode van mijn studie moet zijn.

Anyways. Ik hoop snel te verhuizen en weer onder de mensen te zijn. Van het weekend ga ik naar de jungle, even ontspannen voordat ik weer de hardwerkende vrouw ga uithangen.

Over cultuur gesproken, ook dat is een grote les hiero. In vrije tijd kan ik het wel prima aan, maar werk gerelateerd kan het toch enigszins op mijn zenuwen werken. Ik als nuchtere Nederlander wil gewoon weten waar het op staat, maar Peruanen daarentegen maken er liever een mooi verhaaltje omheen zodat je net geen antwoord krijgt op je vraag. In theorie weten ze het gewoon niet. Als ze iets van je nodig hebben dan wordt er een babyface opgezet; ‘por favorrr, linda, bonita!’ Ach ja, het is even wennen.

Daarnaast geniet ik uiteraard ook van alle kleine dingen. Uitzicht op de stad, het openbaar vervoer (wat een sensatie) het eten, de baby’s (allermooiste en schattigste baby’s ever) nightlife, weekenden and so on.

Saludos, Annekee xx